Zum Hauptinhalt springen

Hüüs vun Hodörp

Al lang, ehr dat man de eersten Dieken as Schuul gegen Hoochwater boot harr, füngen Minschen an un siedeln in de Maschrebeten an de Westküst, an de Elv un an ehr Waterlöpen nevenbi. De öllsten Siedelsporen finnt man in de Maschrebeten in’n Süüden vun de Elv, so as in’t Ole Land oder in’t Land Hadeln. Se stammt ut dat veerte Johrhunnert vör Christi, also in de Tiet, wo man ok vörröömsche Iesentiet to seggt. In’n Noorden vun de Elv siedel man toeerst in de Röömsche Kaisertiet, af dat eerste Johrhunnert na Christi. Een vun düsse fröhen Siedelsteden weer neeg bi Hodörp (Hodorf) un kunn in de 1930er Johren archäoloogsch ünnersöcht warrn. An dat Över vun en Siedenpriel vun de Stöör, de al Land woorn weer, hett man de Resten vun en langtrocken Wurth utgraavt. Op de Wurth stünn en Wahnstallhuus, 20 Meters lang un fief Meters breet. Dat Huus mit dree Schippen weer op Pahlen opboot, Footbodden un Wannen weren ut Flechtwark, to’n Deel mit Lehm verstreken. In’t Huus weren Füersteden un en Reeg Herden. Op de Wurth wahnen Minschen bet hen in dat veerte Johrhunnert. In düsse lange Tiet, wo man ehr bruukt hett, maak man ehr ok ümmer mal wedder höger. De Waterspegel vun de See steeg ja ok. Ok dat Gebüüd bo man Johr för Johr üm un maak veles nie. So finnt man verscheden Phasen, in de dat Gebüüd bruukt woor.

Dat Material, wat de Archäologen funnen hebbt, wiest hen op en Siedelsteed op’t Land. Veeh as Rind, Swien un Schaap hett en bedüden Rull speelt. Keramik ut de Tiet un de Region maak man in’n Huushoolt. Nadeln, Spinnwirtel un Weevgewichten wiesen, dat man hier Tüüch maakt hett. Kämmen, snittjert ut Knakens, Delen vun Tüüch, Parlen ut Glas un Barnsteen un ok Wörpels ut Glas staht för de Utstatten vun de Lüüd op den Hoff un geevt en lütten Inblick in de ehren Alldag. En besünnern Fund is en lütte Toonfigur, de en Minschen liek süht, man weet bet vundaag nich, woför man ehr bruken dee. Funnen hett man ok röömsche Geldstücken, Terra sigillata, dat is en typsche röömsche Keramikwoor, Mahlsteen ut rheinsche Basaltlava un verscheden Delen ut Metall, de ok ut dat röömsche Riek stammt. All dat wiest, dat düt Rebeet al inbunnen weer in en Kuntaktnettwark, wat wiet recken dee.

Text:H.A.

Överdragen in't Plattdüütsche: M.E.

Umkreis

Verwendete Literatur

Volker Arnold, Ulrich Drenkhahn, Dirk Meier (Hg.), Frühe Siedler an der Küste. Küstenarchäologie in Dithmarschen und Steinburg, Heide 1991.

Werner Haarnagel, Die frühgeschichtlichen Siedlungen in der schleswig-holsteinischen Alb- und Störmarsch, insbesondere die Siedlung Hodorf, in: Offa 2 (1937), S. 31–78.

Dirk Meier, Die Unterelbe. Vom Urstromtal bis zur Elbvertiefung, Heide 2014.