Helmut Heißenbüttel woor an’n 21.06.1921 in Rüstringen boren. He nehm an den Russlandfeldtog deel un verloor 1941 sienen linken Ünnerarm. Noch in de Kriegstiet füng he en Studium vun de Architektur in Dresden an, vun wo he na Leipzig wesseln dee. Dor studeer he Germanistik, Kunstgeschicht un Philosophie. Na den Krieg studeer he wieder in Hamborg (Hamburg), wo he ok al as Lekter arbeiden dee. Na 1957 keem he na den Rundfunk. Vun 1959 bet 1981 harr he dat Leid vun de Redakschoon bi de SDR-Sennen Radio-Essay in Stuttgart.

Eerste Gedichtbännen, Kombinationen sowie Topographien, kemen 1954 un 1956 rut un wiest en Autor op den Weg hen na en avanceert Literatur. De Arbeit för den Rundfunk kunn man düchtig marken bi sien Schrieven as Autor vun Lyrik, Vertellen un Essays in Form vun Böker oder för dat Radio. Opfallen doot in sien Wark eenmal de söss Textbücher ut de 1960er Johren, de Nummern kregen hebbt, un ok de veer ut de 1980er Johren un denn noch de dree Projekte in de Twüschentiet. De letzten nehmt den Literaturbedrief satirsch op’t Koorn. En besünner egen Form vun ganz korte Prosa geev he den Naam „Herbst“.

Heißenbüttel weer bi de Drepens vun de „Gruppe 47“ dorbi un weer Maat in verscheden Akademien. Un denn kreeg he en ganze Reeg Literaturpriesen, so den „Georg-Büchner-Preis“ 1969 un de „Österreichischen Staatspreis für europäische Literatur“ 1990.

Na en Slaganfall 1987 schreev Heißenbüttel blots noch wenig Texten. Ganz vörbi mit dat Schrieven weer dat na den tweten Slag Enn 1990, af denn seet he in’n Rullstohl. He storv an’n 19.09.1996 in Glückstadt.

Text: A.S.

Överdragen in't Plattdüütsche: M.E.