Vundaag is de Stadt för ehr smucke Kunst, de Fayencen, bekannt. 1148 höört man toeerst wat vun ehr, man dat mag ween un se geiht al op de Tiet vun Karl den Groten torüch. De St. Cyriacus-Kark (St.-Cyriacus-Kirche) harr domals en grote Bedüden. Se is een vun de öllsten Karken in Sleswig-Holsteen un stammt ok ut dat 12. Johrhunnert.

Eerstmal weer Kellinghusen en wichtige Stüttpunkt vun de Holsten. Man as de över de Slawen wunnen harrn un de Schauenburger as Landsherren opstegen weren, worrn Itzhoe un Rendsborg as regionale Zentren wichtiger. Ok de St. Cyriacus-Kark harr nich mehr de Bedüden. De Lüüd leven vun Hannel un Handwark, dat geev kuum Flachen för Landweertschop. Besünners wichtig för de Stadt weer dat Herstellen vun Fayencen. In de Johren 1764 bet 1860 geev dat söss aktive Manufakturen. Vele Exemploren vun düssen „Porzellanersatz“ sünd vundaag in dat Museum Kellinghusen to finnen.

In’n Ganzen güng dat recht wat sinnig to: En Stadt worr Kellinghusen 1877, man dat Raathuus kreeg man eerst 1907 fardig. Gegen dat Enn vun’t 19. Johrhunnert weer to’n eerstenmal düütlich to marken: Dat güng bargop mit de Weertschop.1862 weer de Havenanlaag torecht un güng in Bedriev. 1889 sloot man sik an dat Iesenbahnnett an, dat güng aver blots bet 1975.

Düchtig bekannt is de Heimatdichter Johann Hinrich Fehrs (1838-1916), de in en Gemeende vun dat Amt Kellinghusen boren worr. Wat he nalaten hett, finnt sik in dat Kreismuseum in Itzhoe.

Na den Eersten Weltkrieg (Ersten Weltkrieg) harr de Stadt dat swoor vunwegen de Inflatschoon un den Striet twüschen Rechts un Links. Beide Sieden harrn in Kellinghusen en Barg Anhängers. An’t Enn sett sik de NSDAP dör.

Mit dat Enn vun den Tweten Weltkrieg (Zweiten Weltkrieg) kemen de Briten un grote Töög vun verdreven Lüüd (Vertriebenen) in de Stadt. De wuss deswegen um en poor dusend Inwahners un worr in’n Loop vun de tokamen Johrteihnten en moderne Lüttstadt. Se schall bald wedder an’t Bahnnett anslaten warrn.

Text: C.B.

Överdragen in't Plattdüütsche: M.E.